Blog

Vandaag kwam ik via Twitter op een blog van Simon Gelten over de trend om kousbroekjes te schrijven. Daar moest ik even over nadenken. Hoe schrijf je over een kousbroekje? Hoe ziet zo’n ding eruit, is het een sexy gevalletje?

Welnee, het gaat om een verschijnsel dat schrijver, dichter, vertaler een essayist Rudy Kousbroek in Nederland introduceerde, in navolging op de Engelstalige Tom Swifties (“We must hurry, said Tom swiftly.”).

Bijwoordelijk verband
Voor ik uitleg wat het precies is – en jullie uitnodig om ze ook te bedenken – een voorbeeldje. “Man overboord, zei de kapitein voortvarend.” (Rudy Kousbroek). En geweldig vind ik deze: “We moeten amputeren, zei de chirurg botweg.” (Sylvia Wenmackers). Begrijp je al wat de clou is? Je maakt een zin waarbij er een (bijwoordelijk) verband is tussen wat je zegt en hoe je het zegt. Het leukste zijn ze als ze een beetje kronkelig, een beetje dubbelzinnig zijn.

Geestige Goliath
En als je dat eenmaal gelezen hebt, dan gaat het natuurlijk borrelen. Dan ga je ze zelf ook bedenken. Dus plaatste ik op Twitter: “Iedereen hier is belachelijk klein, zei Goliath rigoreus.” Iets later kwam ik nog op: “Ik jaag jullie op, sprak het spookje naargeestig.”
Dit is de uitgebreide uitleg in de blog van Gelten.

Dus... kom op allemaal. Wie schrijft ook een correct kousbroekje? Vroeg Leonore onheilspellend. :-)